uri geller

Bij het aanvaarden van deze opdracht wist ik nog niet welk tv-programma en -omroep het betrof, maar al gauw bleek het dus voor De Nieuwe Uri Geller van SBS6 te zijn.

Toen ooit zijn eerste show bij SBS6 met veel bombarie werd aangekondigd, zat ik op de avond van de eerste uitzending voor de buis. Maar wat was het een tegenvaller zeg. Ik vond het echt een verschrikkelijke show en heb er nooit meer naar gekeken! Maar nu was dus opeens deze opdracht daar... Lang leve het internet, want zo heb ik in de voorafgaande week toch wat uitzendingen van het huidige seizoen kunnen terugkijken. Vooral om te zien welke "mentalisten" er zoal waren. Wij wisten namelijk nog niet wie we moesten gaan assisteren. De enige informatie die we hadden, was dat onze Dobermanns met een eigen mannelijke begeleider aangelijnd on-stage om een kooi moesten staan. De honden hoefden niet te blaffen of te grommen o.i.d., alleen maar te staan en de kooi te "bewaken". Na een week vol voorpret stonden we die vrijdagochtend dan met z’n allen op het Media Park in Hilversum. We maakten kennis met onze contactpersoon en deze vertelde dat we eerst de assistent van de betreffende mentalist zouden ontmoeten. Ik werd afgeleid omdat ik in de verte plots een jongen met een (ongecoupeerde) Dobermann zag staan. Mijn eerste gedachte was, dat het een bekende was die ons als verrassing even kwam begroeten ofzo... Maar het bleek de assistent van de betreffende mentalist te zijn, met de éigen hond van de mentalist. Wat een verrassing, er deed dus nog een Dobertje mee in de liveshow!

Hij had er klaarblijkelijk enorm veel zin in of juist niet, niet want hij ging als een dolle tekeer. Onze Dobertjes stonden er heel koeltjes naar te kijken van, jee wat gaat die nou uit z’n dak joh. Daarom kregen we complimenten voor onze goed getrainde honden, die al aan elkaar gewend waren en zo rustig naast ons stonden. Ehm... ja natuurlijk! We gingen met de assistent mee om de act door te nemen. Hij stelde zich voor als Jeffrey en hij assisteerde bij de act van Mentalist Mike... Er ontstond een flinke frons tussen mijn beide wenkbrauwen: Mike??! Die had ik bij het terugkijken van de selectierondes inderdaad tussen de deelnemers gezien. Een zeer rebelse verschijning met een héle grote mond, type blaaskaak. Ik zag de bui al hangen, dat beloofde nog wat! Met enige Argusogen zag ik onze repetitie tegemoet. Voorafgaand hieraan ontstond er nog enige onduidelijkheid over de begeleiders van de honden. Van de ene productiemedewerker mochten het toch vrouwen zijn, de andere wilde beslist mannen op het podium. Zo ging het eigenlijk de hele dag. Als er zeg maar 10 medewerkers op de vloer liepen, dan kregen we 10 verschillende instructies haha. Een chaotische business dus, waarin je als figurant simpelweg stabiel en flexibel moet zijn en gewoon moet uitgaan van de laatst gekregen instructies. Over één ding was er in ieder geval geen twijfel: ze waren weg van onze honden! En ach... de begeleiders mochten ook best vrouwen zijn, maar we moesten dan wel een bivakmuts op!


Dat was geen probleem voor ons en misschien zelfs wel fijn om op deze manier onze gezonde spanningen te kunnen verhullen Echter tegen de afspraken in, werd ons ter plaatse verzocht om de honden toch te laten blaffen... Uiteindelijk zijn we hier in overleg mee ingestemd. De repetitie verliep verder vlot en we deden een leuke eerste indruk op. Daarna hebben we uitgebreid kennis gemaakt met Mentalist Mike: een rasechte Amsterdammer en dobergek in hart en nieren. Tjonge, wat was ie in z’n sas tussen onze doggies Hij vond het geweldig en toonde ons met trots de Dobermanntatoeage op z’n pols. Tijdens zijn acts in De Nieuwe Uri Geller kroop hij volledig in zijn macho rol, maar achter de schermen bleek hij gewoon een wereldvent te zijn en helemaal gek van Dobers! Hij heeft die dag herhaaldelijk lopen juichen dat ie de dag van z'n leven had tussen onze honden. Na een uitgebreide lunch in de kantine van Studio 24, zijn we lekker met onze honden gaan wandelen en dollen in een Hilversum’s bos.




Eenmaal terug op het Media Park mochten onze doggies even bijkomen in de auto, terwijl wij een kijkje achter de schermen namen en genoten van een rijkelijk verzorgd diner. Daarna was het wachten tot de liveshow... Ruim voordat wij onze opwachting mochten maken, moesten wij buiten in onze zwarte outfits alvast met de honden klaarstaan. Op een donker en verlaten Media Park stonden we daar dus, bij de rechtstreekse toegang naar het podium in Studio 24. Af en toe ging de deur even open en kregen we een laatste update. Ook verschenen de camera's nog even voor de neus van onze doggies met het verzoek of ze daar wel even in konden blaffen.


We konden het proberen, zeiden we en het ging ze nog goed af ook! Tijdens het verdere wachten waren onze Dobertjes de rust zelve, lekker met de vrouwtjes dollen, rennen, dansen en knuffelen. Dat in tegenstelling tot het vijfde Dobertje... ach wat ging ie af en toe tekeer bij Mike’s assistent. Hij begreep er natuurlijk niets van en vroeg zich waarschijnlijk af waar z'n eigen baasje toch de hele tijd was. Terwijl ik me over m'n eigen Gunney moest ontfermen, probeerde ik tegelijkertijd toch ook af en toe even tegen het vijfde Dobertje te praten. Op die manier kreeg ik dan z'n aandacht en kon ik hem even uit zijn spanning halen. Toen van achter de studiodeur het teken kwam dat we alvast onze bivakmutsen konden aantrekken, waren we natuurlijk helemaal een stel rare snuiters voor hem. Onze eigen Dobers maakte het helemaal niets uit, die wisten dondersgoed dat hun eigen vrouwtjes in die apenpakkies verscholen zaten. Zo nu en dan kwamen er zelfs verdwaalde mensen ons de weg vragen op het Media Park. Als we dan onze schouders ophaalden, verschenen er vraagtekens in hun ogen... Maar jullie zijn toch van de bewaking?! Hahaha... Toen sloegen de deuren van de studio weer open en was het moment daar om met de Dobers in de liveshow op het podium te verschijnen. Ik was met stomheid geslagen toen wij (live!) opeens werden aangekondigd als die Deutsche Kriminal Polizei en de Duitse hondenbrigade. Ik kon er gelukkig om lachen maar het zal maar gevoelig liggen bij een figurant, daar ben je dan mooi klaar mee Dobermann nummer vijf ging voorop en wij volgden vastbesloten met de camera's op onze hielen. We namen onze posities op het podium in en daar stonden we dan, van links naar rechts: Spike, Gunney, Nr. 5, Shy en Tyson. Voor alle duidelijkheid: wat jullie van de korte act daadwerkelijk op televisie hebben kunnen zien, was natuurlijk één groot hilarisch toneelstuk met het absolute stereotype van de Dobermann in een bijrol. Bovendien hadden wij geen enkele informatie over wat er vóór de schermen werd gezegd of gedaan. Dat Uri Geller midden in de act ingreep, wisten wij ook niet van tevoren maar de ironie straalde sowieso natuurlijk overal van af. Ik had zelfs niet eens in de gaten dat we daadwerkelijk naar de commercial break gingen, totdat ik opeens allerlei medewerkers over het podium en door de studio zag hollen. Toen besloot Gunney er ook maar even lekker bij te gaan liggen en van mij mocht ie. Het aanwezige publiek op de tribunes liet duidelijk van zich horen en moedigde Mentalist Mike uit volle borst aan: "Mikey! Mikey! Mikey!" Dobermann Spike spitste daarop echter z’n oren en keerde zich naar het publiek toe. Die zal wel gedacht hebben... wat leuk joh, al die mensen roepen "Spikey! Spikey! Spikey!" Uiteindelijk mocht Mentalist Mike van Uri Geller zijn act na de commercial break voortzetten. Toen de BN'er in de kooi (Thijs Willekes) Dobermann nummer 5 uitkoos, mochten wij het podium weer verlaten. Eenmaal buiten beloonden wij onze doggies voor hun moedige optreden, alleen Dobermann Tyson had het echte optreden toch een heel stuk spannender gevonden dan de repetitie van die ochtend. Toen was er natuurlijk nauwelijks publiek in de studio aanwezig en nu zat de tribune vol met een zeer luidruchtig publiek (wie het hardst klapte of joelde werd beloond met een cadeautje van een heuze publieksentertainer! ). Arme Tyson was in ieder geval tijdens de liveshow trillend met z’n rug naar de kooi toe gaan zitten... Gelukkig was ie het allemaal weer gauw vergeten toen ie van zijn vrouwtje een reusachtig groot bot kreeg De rest van de uitzending hebben we achter de schermen doorgebracht. Mentalist Mike heeft nog op de grond liggen dollen met onze doggies en ook Uri Geller en Beau van Erven Dorens hebben ze geaaid, geknuffeld en wilden geheel vrijwillig met de honden op de foto. Ook tal van andere minder bekende maar even enthousiaste mensen achter de schermen kwamen op onze Dobertjes af. Natuurlijk waren er ook een aantal die met een boog om ze heen liepen, maar die waren op één hand te tellen en dat hou je natuurlijk altijd en overal. Het assisteren van mentalist Mike was uiteindelijk een unieke en geslaagde opdracht. Ook Mike zelf en zijn assistent waren gelukkig zeer tevreden. Al met al is het eigenlijk dus heel jammer dat de mensen thuis slechts 5 minuten van een onwijs gezellige productiedag van 12 uur (!) konden zien. Aan de meeste kijkers die speciaal voor ons eenmalig op de Uri Geller show hadden afgestemd, hebben we inmiddels een uitgebreide toelichting kunnen geven. Het is hartstikke leuk dat bijna iedereen het, net als wij, geweldig vond om onze huis-tuin-en-keuken Dobermanns op de nationale televisie te zien verschijnen. Zoals te verwachten was, waren er natuurlijk ook enkele afkeurende reacties. Maar dat mag ook en is zelfs begrijpelijk als je alleen de act hebt gezien en dus niet weet hoe het er de rest van de dag aan toe ging. Verder heeft ieder mens recht op zijn of haar eigen mening en zullen er op deze wereld immers altijd voor- en tegenstanders van het één of ander zijn. So be it... Bovendien, met of zonder deze uitzending: een bepaald imago hebben Dobermanns toch en zullen ze bij onwetende leken ook altijd blijven houden. "Verbaas je niet over wat je al weet" Persoonlijk heb ik er (uiteraard tot op zekere hoogte!) geen probleem mee om mijn lieve lobbes van een Dobermann in een ironische act als deze te laten figureren. Ook dat is even goed mijn goed recht. Een eindeloze discussie hierover is zeker niet de bedoeling van deze blog en mocht een ieder nog vragen of commentaar hebben, dan mag dat altijd via e-mail, etc. Ik vond het in ieder geval een SUPER dag en heb nergens spijt van!


tekst is geschreven door suzanne van dobermann gunny.

potverdorie was jij dat zeg

nou ik heb met verbazing gekeken ik link je even wat er eerder gescheven is hier over de show
https://wodan.actieforum.com/prive-hoekje-f43/act-met-honden-stilgezet-t5290.htm?highlight=act+met+honden

Heb met grote verbazing je verhaal gelezen..
Bewondering voor het gedrag van jullie honden, geweldig..!!!!
Maar wat worden we dan genept in zo'n vreselijke show...

dat is zeker reden om nooit meer te kijken,wat een tegenvaller dat het niet eens echt was.
jullie honden waren een stuk rustiger dan hond nummer 5,dat viel me wel op.er was maar 1 druktemaker.
wel leuk om een keer zoiets mee te maken,en je honden op tv te zien.

heb je nog meer acts kunnen ontmaskeren en hoe is uri in het echt

Zo jij was het dus??
Maar idd. zeg wat een toneelstuk was dat dan
(Ik heb tijdens het kijken me nogal op lopen vreten )
Maar nu ik het verhaal lees van jouw,begrijp ik het
Jij bent dus een super ervaring rijker,en applaus voor je honden!!

haha we hebben zomaar een bh er op het forum mag ik een pootafdruk hahahaha

zit nu met hele andere ogen te kijken t is ineens minder leuk ahhaha

Word nu wel minder leuk om te kijken

Ik heb niks met Uri Geller (sowieso niet met de commerciële omroep), maar vond het heel leuk om je ervaringen te lezen. Wat een doorgestoken kaart zeg! Jullie hebben er in elk geval een hele leuke dag aan gehad :-)

Hee mensen komen jullie van een andere planeet? Dit soort shows zijn allemaal in elkaar gezette acts. En dat die ene hond duidelijk zijn eigen hond was. Het kon niet anders dat de andere figuranten waren

Ik wist natuurlijk niet hoe het precies zat, maar wel dat het nep was! Dit had ik er al eerder over gezegd:

Malle schreef:Ik ben er echt van overtuigd dat de hond de man kent en omgekeerd. De signalen van de oren, tongetje dat even naar buiten kwam toen hij met zijn gezicht bij de bek kwam. De manier waarop de hond naar de kooi loopt en plat gaat. Probeer dat maar eens met een getrainde politiehond die onder appel staat. Die laat dat echt niet gebeuren. Dat kan wel met een op bijzondere kunstjes getrainde hond. Denk aan Lassie, Boomer en al die andere honden die getraind zijn voor speciale dingen. Prachtig allemaal in scene gezet maar nep. Wel overtuigend trouwens. Geen mentalist dus maar hondenman en acteur.
Het opgefokte van de andere honden vond ik ook wel mee vallen, ze stonden te blaffen, maar de oortjes stonden een beetje naar achter gevouwen. Volgens mij vonden ze dit wel reuze pret. Waren ook bekenden van elkaar

Hartstikke leuk voor jullie en je honden!